ilk nöbet
sorguladýðýn yalnýzlýk
sanýk
yâda
mutlu bir yüz
tanýk
sýzlanýl bir yara
eskitilmiþ anýlar
ve
susanlarýn künyesi
kuþlarsa sessizliðe birbirini ihbar eder
birileri ebelenirken
bulutlarýn
damlacýn duygularýna
þimdilerde yalnýz olmakta zor
zor
korkulandan uzak olmakta
son nöbetçisin
taþ yataðýn ýslanýp
toprakla seviþirken
ki
kendini daha çok sevecektin
gönlündeki kayýklarýn
batýklarýnda
sular çekilirken
kýyýya vurmasaydýn
en ölü duygularýnla
oysa
kollarýn yok diye
sana
kimse el uzatmadý
son tangoda
devrederken nöbeti
Sami ARSLAN Karþýyaka / ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.