Soma bugün acýnýn dumanýyla örtülü, Aðladým umudunu kaybeden insanlara. Ne zaman kalkacaktýr burda ölümün tülü, Ne zaman sarýlacak ürkütücü bu yara? Ekmek için yoksula kapý mý çaresizlik, Nedir bu coðrafyada o büyülü sessizlik?
Bir melek sýcaklýðý ellerini tutarken, Hüznüyle uyumadým erken solan çiçeðin. O sessiz çýðlýðýnla gün gönlümde batarken, Cennete çevrilmiþtir bilirim geleceðin. Soma’da ocaklara üç yüz iki can düþtü. Yetmiþ altý milyonun yüreðine kan düþtü.
Kredi borcun vardý, ittin baðýþ elini, O milli hasletinle dik durmasýný bildin. Ýþaret ettin ölen kardeþinin evini, Sadece kaderinin karþýsýnda eðildin! Yýkar mý bu dersinle ruhunu karartanlar? Bu onurlu duruþtan alýnacak çok ders var!
Býrak iþçim çizmeni, beyaz örtü kirlensin Pirime çevirenler utansýnlar acýný. Terin abidesini dikecek varsa, sensin, Sen, o dikkat dersiyle diktin irfan tacýný. Tebessüm yok yüzünde ocaktan sað gelenin, Sarsýldý yüreðimiz acýsýyla ölenin.
Sonsuz bir yola girdi bu gencecik çaðýnda, “Oðlum hakkýný helal et” diye not býraktý. Her kader bir destandýr o kömür ocaðýnda, Ölüm kadar bu duyuþ yüreðimizi yaktý. Soma, depremler kadar hüzne boðdu yurdumu, Hikmetine teslimiz, Rabbim takdirin bu mu?
MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.