HAZEL

/sen çok þeydin, ben bir hiç.../

yarým bir dünyaydý kýrlangýç gagasýndan
topraða yuvarlanan.
sahipsiz bir þehrin mevlevî sûkutuydu
Hazel’den arta kalan.

lal gecelerin dönülmez saatlerinde
huzursuz Hazelüstleri yaþardý bir kaptan.
dolu dizgin denizleri düþlerdi hep
aklýna düþtükçe dalgakýranlarýn taþtan gövdesi
Hazelimsi bir deniz kýzý
çýkagelirdi Hazel diyarlarýndan...

gökyüzü en mutsuz demlerini yaþardý...
tanrý dünyaya Hazel’in gözleriyle bakardý...

soysuz bir demirci en kýzgýn ateþte
döverdi seferi umutlarýný

Hazel bir közdü...
Hazel bir dumandý...
Hazel bir yalandý....

Nemrut ateþe atarken Ýbrahimî sevdalarý
Hazel taþýrdý yangýna ayrýlýklarý...

Nergisine aþýk bir Ekho,
kendi cemaline vurgun bir Nergisti
Hazel kimsesiz bir sevdaydý
Nale-i sûkuttu çoðu zaman
çocuksuz bir anaydý...

tanrý er kiþiyi yaratmadan evvel
belki de yaratmýþtý Hazel’i
sonrada dünyayý...
âdem’i Hazel günahýndan atmýþtý dünyaya.

Hazel yasak bir elmaydý...
Hazel yarýlmýþ bir aydý...
Hazel güzel bir rüyaydý...

Hazel süzülürken dilden yüreðe...
bir ruh yükselir bedenden göðe...

cümlelerin Hazel’i ve yüklemi vardý
sayýlar Hazel’e bölünür,
Hazelden alýrdý O’nluklarýný...
âvâre bir karanfil çýkagelirdi tan yerinden
diz çökerdi Mecnunlar utancýndan...

kýrmýzý bilseydi Hazel’i
rengini kanatýr mýydý hiç güle?
olduðundan temiz görünür müydü beyaz?
kimsenin âhýný alýr mýydý pembe?

Hazel bir ömürdü...
Hazel bir nefesti...
Hazel nefesi kesen bir sesti...

/Hazel çok þeydi, ben bir hiç.../

Sosyal Medyada Paylaşın: