Bak! Gözlerim nasýlda ýþýl ýþýl Dipsiz kuyularý aydýnlatýr. Sol yaným hep yarým Tamamlayamaz ki beni öteki yarým…
Aþk… Sevda… Sevmek kim ben kim? Yusuf deðilim ki Züleyha aþkýna Dipsiz kuyularda hasret çeksem Mecnun deðilim ki Leyla aþkýna çöller aþsam… Ferhat mýyým Þirin uðruna daðlar delsem? Ben sevmeye hasret Kapkara yüzlü bir insaným…
Tenim kara urbam isli pisli olsa da Gözlerimde masmavi ýþýk Yarýnlarýmda umut var Nefesim karbon monoksit kokar Öpemem sevdiðimi dudaklarýndan Alnýmdan akan ter Ten kokum olur saramam yârimi
Ben… Dipsiz kuyularda ýþýða hasret Anaya hasret Babaya hasret Çocuklara özlem Yar’a dokunmak mý? Dokunacak zamaným yok ki! Bakmayýn öyle yüzüme Alnýmda ki kara deðil, isdir is!
Mustafa KARAAHMETOÐLU 15.05.2014
Þiirime sesÝ ile destek veren Mehmet Fikret Ünalan aðabeyime teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.