Aç bana içini, Ýnelim gönlündeki dehlizlere... "Gördüm" içinde karanlýk var, Kormam ki ben karanlýktan, Zaten hep gezinirim geceleri.
"Gel" okuyalým en yasaklý þiirlerini, "Çekinme"! anlarým seni, "Þair burda ne demek istemiþ"? En iyi dersim "Türkçe" ydi. Yakmam kitaplarýný, Hiçbirini toplatmam, Ne "sen" "ben" olmalý, Ne de "ben" "sen", "Sen" sen olursun, "Ben" de " ben".
Tutunamamak var içinde, Boþluklarda kaybolmak. "Ah! Ne zor þeymiþ hayat". Kolay deðilmiþ bunlarla yaþamak.
Ne çok soru var zihninde, Hiçbiri çözülmemiþ. Sana yardým edeyim, Sayýsaldan kalýrým, Duygusaldan geçerim. "Nasýl mutlu olunur"? "Ýnsan nasýl durulur"? "Cennet nasýl kurulur"? "Ýþin aslý bu mudur"? Of yeter kes sesini! Sevmedim hiç içini.
H.Ö
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nephes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.