KARA ELMAS UĞRUNA…
…Soma’da Ölenlerin Aziz Ruhuna Rahmetle…
Bir somun ekmek için alnýndan aktý terin
Yüreðe kor düþürdü göz yaþartan kaderin
Helâl rýzýk peþinde, kazma kürek salladýn
Hüzünlü yüreklere, yaþla yazýldý adýn
Bir hayata karþýlýk, aldýn ekmek parasý
Kat kat yerin altýnda, yandý ömrün çýrasý
Yüzün siyah, alnýn ak; ölürken de bir hoþtun
Elinde külüngünle ölümsüzlüðe koþtun…
Ey sonsuzluk yolcusu, bahtýn kömürden kara
Zamansýz gidiþinle yürekte açtýn yara
Daldýn derin uykuya, bakýþýn uzak düþtü
Yolunu gözleyenin, saçlarýna ak düþtü
Akþam dönmedin eve, yuvalar viran kaldý
Siyah beyaz resimde, bahtiyar bir ân kaldý
Ayrýlýk köz misali, yürekleri daðladý
Beþikte körpe bebek; ana, bacý aðladý
Dost bildiðin topraðýn yabancýsý deðilsin
Ýnsanlýk terli alnýn, karþýsýnda eðilsin
Bu dünya gurbetinden göç eyledi yiðitler
Bu acýyý tarife, aciz kalýr beyitler…
Güneþin uzaðýnda, sabahýn adý vardý(r)
Kim bilir her birinin nice muradý vardý(r)
Soma Maden Ocaðý, gözyaþýyla yýkandý
Yüzlerce güzel insan, ölümsüzlüðe kandý
Kara elmas uðruna, göç ettiniz ey canlar!...
Söndü hayat güneþi, kayboldu heyecanlar
Yaþadýðýmýz acý, ibret olsun âleme
Deniz mürekkep olsa, yetmez dertli kaleme
Ülkemin dört yanýnda, gözyaþlarý çaðlasýn
Bu tarifsiz acýya, kalbi olan aðlasýn…
M. NÝHAT MALKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.