VATANA ÖZLEMDİR PENCERELER !
Bazen hiç görmediðim diyarlarýn hasleti oluþuyor içimde.
Gezip görmediðim diyarlar neden içimde bir yaradýr ?
Her geçen günün telaþý, içimde ulaþamayacaðým derin bir özlem yaratýr.
Anlýk sevdalara iter beni nefsimle boðuþurum.
Hiç tatmadýðým sarhoþluðun çakýrkeyfi iliklerimde gezinir adeta.
Gezinirde bir füsun bulamam bir yarin kaþlarýnda.
Bazen gönül pencereme konan küçük bir kuþtan umarým medeti.
Kulaðýmda o zarif öten sesi, gözlerimde o çýpýnan kanatlarýnýn
ahengi, öðretir sanki bana hayatýn en onmaz gerçeklerini.
Güzel sesli kuþum uçar gönül penceremden; uçar da dileklerim kýrýk bir
ayna gibi kalýr hafýzalarda.
Derin bir iç çekip,dikerim gözlerimi uzaklara.
Anýlarýmdaki bir buðu, bir sis gibidir daðlarýn etekleri.
Gurbette hiç ettiðim yýllarýmý ve yalnýzlýklarýmý düþünürüm, baktýkça daðlarýn yamaçlarýna.
Uzaklar ve içimde yeþerttiðim acýlar zevk verir gibi,çöker de
yere,alýrým baþýmý ellerim arasýna.
Ses versem duyulur mu? Bir serin bakýþ süzülür mü bu gurbetin çocuðuna?
Ýkram edilir mi teselliden bir þerbet? Serinletir mi yangýndan divane
olmuþ ruhumun derinliklerini?
Bir çare sessiz bir haykýrýþ gibidir,içe atýlmýþ bütün naralar.
Acýlarýyla oynaþýp, kimseyle paylaþmamak, bir karakter iken ruhumun
derinliklerinde,
kaleme aldýðým bu çýrpýnýþlarý meydana dökmekte var böyle.
Heyhat! Nafile teselli bulunmaz bir yangýndan yanmýþ bu ruha.
Sessizliði yýrtan bir sesdir, çýðlýktýr bazen saatler.
Gece yarýsý saatin sesi. tik tak’larda. Gam yüklü kasevetinden
daralmýþ, bir savaþtan yenik ve yorgun çýkmýþ gibi bedenim.
Süzme de süzgün bakýþlý gözler uzaklardan beni.
Tartýlacak, baðýra basýlacak yanlarým var.
Kanmam, yanmam bundan böyle baygýn bir bakýþa.
Ben ki kendi halinde bir olmazdan teselli arayanlardaným.
Bir kadýn bakýþý, yürekleri yakýþý deðildir aradýðým.
Yalnýzlýðýmýn bende gezinen cevheri, bir sýcak dokunuþ deðil anladýðým.
Kendiliðinden geliþen nefs terbiyeciliði var, baþýmý her secdeye vurduðumda.
Derin manalar yüklüyor bana zaman.Yüklendikce doluyorum,
doldukca içimdeki yangýnla boðuþuyorum.
Tut ki uzaklarda, gurbette yaþamamdýr bütün nedenleri acýlarýmýn.
Ben sadece bu gün deðil, çocukkende böyleydim.
Bu yüzdendir farksýzlarýn, divane yaþamýna imreniþim.
Hiç bir þeyin farkýna varmadan, çekmeden çilesini yaþamýn, gayesiz
bir hayatý sürmek isterdim.
Boþlukta gezen, hoyrat, bir o kadar ukala, kuru kuru dallarda konmak isterdim.
Yalnýzlýk! kelimelerle oynatmayý öðretir insana, ruha zenginlik katmak için.
Yalnýzlýk! ümidi yeþertmeyi öðretir insana, kurutup elde soldurmak için.
Yalnýzlýk! acýyý öðretir insana, yudum yudum zevk almak için.
Yalnýzlýk! aramayý ve bulmayý öðretir insana ve bazen kaybetmek için.
ve öðrendikçe piþersin, piþtikce alçalmayý öðrenirsin.
Uzak diyarlar içimde bir özlemdir. Olmayan kadýnýmýn narin saçlarý gibi.
Gönül pencereme konan, benim gibi dertli kuþun verdiði ilhamdýr
sadece gece yarýsý beni deli eden.
Cinnet uykularýndan sýçradýðým, hikayesi heba bir rüya deðil yazdýklarým.
Birazdan açýlýrým yýkadýðýmda yüzümü, bulurum birazdan beynimdeki
her soruya cevabý, baþýmý secdeye vurup namaza durduðumda.
Her yangýný dindiririm ruhumun derinliklerinde.
Kokusu burnumda diyar, gözlerimde buðu olan vatana özlemi dindiremem.
Gökte parlayan yýldýz gibidir ve bazen sürme gözlü bir kýz, bendeki
vatan sevgisi.
Beynimde cirit atan, efkara daldýran yalnýzlýðý yýkar yok ederim.
Ederim etmesine de bendeki gönül pencereleri hiç bitmez.
Döker kendini için için, her gece yarýsý.
Mizaçtýr iþte, bir sýr gibi saklanan en mukaddesleri, çýrparsýn milyonlarýn eteklerine birden.
Gönül pençereleri bir yaradýr insanlarýn kendi iç dünyasýnda.
Kimileri döker, dökmesini bilmez. kimileri bulmasýný o pencereyi.
Pencereler nefestir,ýþýktýr, açýk teslim edilmiþ saf bir kalp
gibidir okumasýný bilene.
Vatan hasreti çekenlerin kavuþmasý, bir sürme gözün
peþinden koþanlarýn buluþmasý dileði ile, gönül penceremin açýlan
kapýsýndan sevenlere sevgi, açlara bolluk dilerim.
Selam ve dua ile
K.Kurultay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.