YALNIZLIĞIMIN TUFAN KIZILLIĞI....
Geceydi,
Ve ben,hayatýn tedirgin patikalarýn da,
Çýplak ellerimle,
Fildiþi acýlarýmý, elmasa dönüþtürüyordum...
Bazen kayboluyordum,
Issýz karmaþanýn içinde,
Gizlice,
Kendi tenhalýðýma çekiliyor,
Nadasa býrakýyordum ’ Aþk’ý ’
Daha bir çoðalmak için,
Yeniden biçimlendiriyordum hayatý
Ve bütün yaþanan acýlarý,
Beceriksiz bir ressamýn,elinden çýkmýþ tablo gibi,
Çerçeveletip asýyordum duvara....
Mavi bir kuþ,geceyi yýrtýyordu sesiyle,
Bense zamanýn çemberini çeviriyordum,
Yetenekten yoksun duygularýmla,
Doðanýn melodisinde yitiyordum.....
Geceydi,
Zifiri bir karanlýkta,
Çýplaktý yaþadýðým þehir,
Yollarý buz tutmuþ
Terk edilmiþ bir mezra gibi sessizdi...
Bir þefkat yalýyor du içimi,
Söyleyemediðim korkularým,
Umut haline bile dönüþmemiþ hayallerim,
Hayatýn kalabalýðýn da,
Kendimi ürküttüðüm,
Çocukça telâþýmla,
Geçmiþimin beceriksizlðini,
Kutsal bir emanet gibi taþýyordum...
Yalnýzlýðýmýn tufan kýzýllýðýn da,
Alevli bir maðma gibiydim,
Zamaný yakan gece de,
Kaybolmuþ bir ânýn için de,
Yeniden düþlere dalýp
Defalarca kayboluyordum,
Þimdi,
Ertelenmiþ çocuksu düþlerime,
Buðulu ninniler söyleyerek,
Cehennem büyücüleriyle,
Ateþlere yürüyorum......
peri feride ÖZBÝLGE
13.05.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.