Þimdilerde müptela bir gecenin en müptezel yokluðunu yaþýyorum. Bürünüyorum þizofren bir çocuðun hayat hikayesine. Umutlarýmý avuçlarýma doldurup herkese gösteriyorum Ve sonra avucumu kapatýp yeniden açýyorum,hepsi uçup gitmiþ. Gündüzün en illet saatinde bu kadeh son, Son bu kadeh deyip ayyaþ bir adama bürünüyorum. Sonra kafamý yere eðiyorum,gölgemi bile çift görüyorum. Hafif sallayýnca yine tekten takýldýðýmý anlýyorum. Baþýmý yaslayacak bir omuz arýyorum bütün kireçli duvarlara inat. Göz göze gelip gülüþtüðümüz de olmuþtur. Sonra, sonralarý hep yalnýz aðladým. Namazdan sonra alkol içer gibi. Sonra yine hýçkýrýklara boðulurdum, Bütün mutluluklara inat. Hayat bir sandalmýþ okyanuslara açýlan. Ýçten bir ses ’çek ulan iþin ne’ derdi. Boþa kürek çektiðimi anlardým. Yine de devam ederdim bütün aþklara inat. Þimdi soracaksýnýz ’nasýlsýn?’ diye. Soramayacaðýnýz kadarým iþte. Efkar bastý biliyorum. O yüzden bu gün içkiler benden doktor. Hem de en caf caflýsýndan. Belki de gideceðimiz yerde o da vardýr doktor. Bir köpek öldüren de ona ýsmarlarýz. Bütün uçuruma it’enlere inat...
Eyüp Konak Sosyal Medyada Paylaşın:
Eyüp Konak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.