Alýþamadým ki bu dünyaya ben,
Etrafýmda insan görüntüsünde bedenler,
Her gün, yüreðimde can kýrýklarý;
Sýrtýmda evren,
Yýrtýp atasým gelir,
Acýdan yana,
kötülükten yana,
Ne varsa, ne kalmýþsa.
Acý benim, yokluk benim, hiçlik benim
Kirlenmiþliklerle boðuþurum.
Kanatlanýr durur yüreðime doðru acýnýn kuþlarý
Bir sabah, bir sabah ekmeði için;
Bir çocuk vurulur,
Bir ana aðlar evladým diye,
Bir ülke aðlar.
Hiçe sayýlýr çocuk...
Gecenin zifiri karanlýðýnda,
Bir Kadýn vurulur tertemiz yüreðinden,
Bir kadýn dövülür sokak ortasýnda
Hiçe sayýlýr kadýn...
Ýþte ben her sabah ve her akþam
Acýlarla, kirlenmiþliklerle boðuþurum,
Gözyaþlarýmý tutarým ellerimle
Alýþamadým ki bu dünyaya ben
Hep yokluk, hep hiçlik, hep acý
Uçup gidin acýlar, uçup gidin...
Melike Melis
Kirlenmiþ bir dünyada
Bir çocuðun gülümsemesi bile þiirdir,
Ey insanlar !
Ne olur þiirlerime kýymayýn...