Çaresiz... Yapma dedim Çaba gösterdim, direndim Fakat sen hiç dinlemedin, endiþe etmedin Bir insan bu kadar ýsrar ediyorsa, nefes nefes kalýyorsa Demek ki fark edemediðim bir hakikat var diye basiret göstermedin O an ne kadar gariptin, sanki bir baþka kiþiliktin, tanýyamadýðým bir nefestin "Acaba"lar içinde beni ne kadar periþan ettin, bir kýymet vermedin, nefsine esirdin Ne kadar üzülsem, yaptýðýn yanlýþ ve hatalarý silip süpürsem yine de seni ikna etmiyordu Sen bu kadar katý ve hýrsýn içinde konuþurken, yüreðim sýzlýyor ve sana ne oldu böyle diyordum Fakat sen beni hiç duymuyor hatta çekil önemden diye itip duvara vuruyordun, ben sadece aðlýyordum Kapýyý çarptýn ve yüzüme bile bakmadan çekip gittin, geriye ne kaldý ve yaþanmýþlar nerede saklýydý umursamadýn Ýnsandým, en az senin kadar konuþabilen candým, senin heveslerine kurban edilmeye alýþandým, ama aldandým...
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.