ÖMRÜM OLURMUSUN.
Aslýnda iþin özü
Ana dilimin en baba cümlesiydi ‘Seni Seviyorum’ sözü
Bu yüzden sakladým
Kimselere bakmadan ve yýlýþmadan
Bir çift kahverengi gözü…
Bir þiirim vardý gizlediðim
Sevgiliye deðil, sevgiye
Kalmasa da tek bir hücrem senden geriye,
Söylüyorum iþte!
Sev diye deðil, bil diye…
Sen; kuþ ruhu kadar narin bir prenses
‘Merhaba’ deyiþinde gizli
Cennetten gelen o büyülü ses
Sanki sadece ben deðil, kâinat muhtaç sana,
Biraz oksijen, biraz da nefes…
Ben;
Akordu bozulmuþ bir hayatýn bam teliyle çalýnan türküsü.
Acaba farkýnda mýsýn?
‘Evet’ desen herkesin diline dolanacak
Sevdamýzýn öyküsü…
Bilmem ki ikna etmek için ne desem!
Gözlerine yansýdýðýndan beri kelebeklerin kanatlarýndaki desen,
Eminim piþman olmayacaksýn,
Kuþ tüyünü anýmsatan kalbinle bir kez olsun sevmeyi denesen…
Sana sunabilmek için sabah ezanýndaki huzuru
Gece yarýsý bitiremediðim bu þiirle
Armaðan ettim gözlerimdeki çukuru…
Ýþte soruyorum
Kalbimi sana emanet etsem korur musun?
Dilimin ucundaki cennet
Sevdamýn sonundaki ‘ömrüm’ olur musun,,,,
NOYAN41
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.