Þu an içtiðim çay gibi sýcak, Aldýðým þeker gibi tatlý, kokladýðým nane gibi nefes verici, olmadý.
Eðer olsaydý, Çayýmý sen demlemiþ olurdun, Ruhumun tadý,þekeri sen olurdun, Hayatýmýn manasý,nefesi sen olurdun.
Yani sen veya ben olmazdý biz olurdu, Sevda bir bedende iki ruh tek can olurdu, Kýsaca senin olduðun yerde herþey olurdu.
Yerþermiþ bir yaprak, Gül açmýþ bir çiçek, Boy atmýþ yeni fidanlar, En güzel elbiselerini giymiþ aðaçlar.
Manasýz mý geldi? Bunlarý zaten biliyoruz deðil mi?
Peki sen, Bir papatyanýn üzerine konmuþ yaban arýsý gördüðünde, Ne hissediyorsun?
Belki de hiçbir þey hissetmiyorsun, Sadece yaþýyorsun,yaþlanýyorsun. Yaþadýðýný zannediyorsun, Bakýyorsun ama görmüyorsun.
Ýþte onun için benim hayatýmda sen yoksun, Ceplerin dolu ama ruhen yoksulsun, Benim penceremin yanýnda bile oturamýyorsun, Benim penceremden baksan,belki sende þair olursun.
Ben henüz þair olamadým, Ama belki sen olursun. Bana þiirler yazarsýn, Yanlýzlýðýna okursun.
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.