Doðduðumda yürüyemiyordum Þimdi ise yaþlandýk, yine yürüyemiyorum Küçükken saçlarýmýz daha çýkmamýþtý Þimdilerde saçtan eser bile yok Küçükken konuþamazdým, sonradan öðrendim Þimdi ise konuþtuðum bile anlaþýlmýyor O günden bu günlere iþte bunlar deðiþti O zamanlar suçsuz günahsýz biriydim Þimdilerde sorumlu olduðum çok iþlerim var Çocukluðumda hafýzamda az þeyler vardý Ama þuan unutulmayacak ne günler gördüm O günlerde piþmanlýk nedir bilmezken Þimdi piþmanlýðý gelin bana sorun Doðduðumda yalnýz iken ben Þüphesiz ölürken de yalnýz öleceðim Peki doðduðuma sevinen kiþiler Öldüðüme de böyle sevinecekler mi ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa ATAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.