fayda bulamadýðým çýkmazlarda kalakalýþlarýmý çul ararken çýplak kalan susuþlarýmý sorma
utangaç sancýlarým büyüyor an be an ve bir çocuk tutuyor çökmeye utanan omuzlarýmdan
etekleri aydýnlanýyor kafamý vurduðum duvarlarýn ve tebessüm izni yok birlikte dinlediðimiz hiçbir þarkýnýn
ciðerimin harmaný oluyor direnen eþkiya ölüm yarým gazete parçasý gibi savruluyor amaçsýz bakýþlarým aklanmýyor direnen öfke , bitmiyor ömür kavgasý
irinlerin arasýnda kalan bir dünyaya sürükleniyor cismim
zor zorbayla baþ etmek baþ vura vura zor hesabýný ellerinden ayýklamak
zincire vurulmuþken dönekliðini tokatlamak alnýnýn çatýsýndan kendi gürültünde aydýnlýðý öpmek kimseden helalllik beklemeden kederine zincirlemek kendini nedir sorma
boþ silah kadar yorgunum þimdilerde þahidim anamýn aðaran saçlarý habersiz kalan mektuplar kadar da yalýn üstelik bitkin iki elim , sokakta acý emziren siren çýðlýklarý