ANNE

Düþünemedim anne,
Ölümü sana düþünemedim.
Bir nisan ayýnda
Ölüm seni alýp götürdü anne
Ve ben seni göremeden
O þefkatli yüzünü öpemeden
Son nefeste bile göremeden
Alýp götürdü ölüm seni anne…

Biri ölünce aðlamazdým anne,
Düþündürürdü sadece, derin derin
Gözyaþý bile
Düþmezdi gözlerimden
Ama dayanamadým,
Ölümüne aðladým iþte anne…

Bir ikindi vaktiydi anne
Oturmuþuz ailecek sessiz sessiz
Ve bizim telefon çaldý anne
Sessizliðimizden edecek bir tonla
Yayýlmýþtý, odanýn her yerine
Belli ki iyi habere alamet deðildi bu.

Kalkýp da babam açmýþtý telefonu
Ve ne duysun,
Gözyaþlarýna boðuldu anne,
Ölüm haberini duymuþtuk.
Boðazýmda düðümlenen nefesime dayanamayýp
Ben de aðladým anne.

Ne þefkatliydin sen anne
Kýrmazdýn kimsenin kalbini
Darýlanýn gönlünü alýrdýn hemen
Ne diye mahkûm kaldýn ölüme
O gencecik ömrüne…
Doyamamýþtým ki o þefkatli yüzüne
O temiz sevgine anne…

Ah anne ah!
Sen böyle mi ölmeliydin
O zalim hastalýkla mý?

Akþam da oldu anne
Bir ambulansla getirildin hastaneden
Evimizin kapýsýna kadar anne
Kefenle örtülmüþ bir bedenle
Ve yüzünü son kez olsun göremeden
Topraða koydular seni anne
Ardýndan düþen yaðmur taneleri
Sanki bulutlar da aðlamýþtý sana
Aðlamayan mý kalmýþtý sanki anne

Topraða kefen giymiþ annem,
O þefkatine hasret kalmýþ oðlun
Kaderine boyun bükmüþüm,
Son kez olsun seni görememiþim
Ölümüne yýkýlmýþým ben, anne.

Günler ne de çabuk geçiyor anne
Seni unutturmak isteyen zaman
Ne de zalimmiþ
Ýstesem de unutamam ki seni anne
Geride býraktýðýn,
O merhametli kalbinin þefkatini
Nasýl da olur unutayým…
Ölmeden unutamam ki seni anne.

Sensiz gecen günlerin acýsýna
Dayanýlmýyor anne
Sensiz evin içi huzursuz
Ne iþler ne de günler
Sensiz, güzel geçmiyor anne

Zaman ne de çabuk geçiyormuþ anne
Sen aramýzdan ayrýlalý bir yýl geçti
Ve senin ölümünün ilk yýlýnda
Mevlit okumuþtuk sana anne
Anýlarýna yelken açýp
Sana dualar ettik
Seni görür gibi dalmýþtým anýlarýnla, anne.


Gelip geçti de o gün anne
Ve yine bir nisan ayýndaydýk
Hýçkýrýklarla aðlayan bir çocuk geldi yanýma
Sordum da meðer ne haber aldým
Ölen dedesine aðlýyordu anne

Ve senin vefat ettiðin o günü
Hüzünlü duygularla andým seni anne
Sanki o günler bir anda
Canlandý gözlerimin önünde
Ve aðladým sessizce
Özledim seni diye anne
Özledim seni diye anne…

BÝLAL- NÝSAN 2005


Sosyal Medyada Paylaşın: