ÖLÜM...
ÖLÜM
Yaþadýðýmdan beri hevesim kursaðýmda
Ne gülmek ne de sevinmek isterim
Biçareyim, halsizim ölüm acýsý ruhumda
Acý da olsa davetsiz ölümü isterim.
Zindanlarda çürütsem de bu bedeni
Meçhul-i hayatýmýn akýbetini isterim
Bitirse her þeyi candan beni de seveni
Ebediyete götürecek Azrail’i beklerim.
Arzulara aç bu fani dünyada yaþam zor,
Bir anda bu tenden çýkýp göçmek isterim
Dünya malý neyler gözümde ateþ misali kor
Biran sadýk yârime kavuþmak isterim.
Ona bakanlarýn diken nazarýyla bakamam
Her gelecek yakýndýr ecelim de bilirim
Akþam olduðunda sabahtan dem vuramam
Gerçeklerden en gerçek ölümü bilirim.
Bu omuzlanmýþ tabutta kim kime merasim
Eðer o da göçüyorsa ebede tadarak ölümü
Ey beni günahkâr eyleyen azgýn nefsim
Sen de tadacaksýn sonunun sonu ölümü
Herkes tadacaktýr sonunun sonu ölümü.
BÝLAL HABEÞ ÇELÝK
14 NÝSAN 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.