ANNEM

Kalabalýk bir þehir , etrafýmda herkes...
Ýçimi sýzlatan , sýladan gelen evladým diyen bir nefes
Özlem kokan bir dem
Ýþte o benim Annem

Herkes de biri var , bende sensizlik
Bende göz yaþý , bende hasret , bende gurbet...
Üþüyorum sensiz ! Isýnamýyorum...
Sýcaklýðýný örtsene Anne...
Düþüyorum her yerim kanýyor...
Acýyan yerimi öpsene Anne..

Aðlýyorum !
Göz yaþlarýmý yüreðinle silsene Annem...
Çocukken kolladýðýn gibi...
Yine beni korusana Annem...

Gösterebilsem keþke içimdeki sevgimi...
Hangi cümle ile ifade etsem sana olan özlemimi...
Kim olursa olsun , sen olmayýnca kimsesizliðimi...
Savurdu kader , gurbete düþtüm gör çaresizliðimi...
Söylediklerimin yanýnda sustuðum, içimde ki seni ...
Yanýmda olmayýþýnla yüreðimde taþýyorum hasretini..

Anne demek zýrh demekti , iþlemezdi acýlar...
Anne demek güven demekti , acýtmazdý yaralar...
Anne demek sevgi demekti , yaþanmazdý boþluklar...
Þimdi o boþluða kimi koysam sen etmiyor edemez Annem

EDEMEZ ANNEM!!!

06.01.2014
Gülsüm Koçer
Sosyal Medyada Paylaşın: