betonlaþmýþ kent deðildi temelden þaþmýþ kalbinin merhamet yerinde kaybetmeye kum taneleri gibi düþerken çaresiz çýkýlan yolculuklarda bir can kýpýrtýsý býrakmýþ bir güvercin ürkek pencere önündeki saksýna
bir nefes gibi ense kökünde adým adým saðýný solunu dönüp attýðýn adým gibi gölgene tutunan ne o yüreðini ýsýtan güneþ ne de ayýþýðý gözlerine þavkýyacak
haysiyetsiz bir merasime yürürsün sonra yürüdükçe debelenir ukde misali sesler beyninde keþkelerin goncasýnda bir kelebek kanatlanýrým ve dokunmaya yeltendikçe sen cehennem olurum...
09.05.14
Sosyal Medyada Paylaşın:
ademtok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.