Kalemim Kağıttan Hiç Ayrılmıyor
Ne zaman aklýma sevenim gelse
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor
Gözümden yaþ gelse ellerim silse
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor
Saatler gecenin üçünde dursa
Kalbim sol yanýma acýmaz vursa
Duygular kaðýda sözler savursa
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor
Mürekkep akarak yazý dans etse
Satýrlar baþýný alýp da gitse
Noktalar kaybolup virgüller bitse
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor
Çileler ýzdýrap verince tene
Dertler baþ kaldýrýp gelince cana
Efkar ince ince girince kana
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor
Yaðmur gökten inip düþünce baþa
Sahilin kurutsa otursam taþa
Sensiz baharým dönerse kýþa
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor
Kurumuþ ekmeðe muhtaç olunca
Bahçemde çiçekler bir bir solunca
Seven gelmiyorsa haber salýnca
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor
Ayyýldýz konuþur caný yanýnca
Dilim hiç susmuyor dostu anýnca
Kurnaz þeytanlarý, melek sanýnca
Kalemim kaðýttan hiç ayrýlmýyor.
08 Mayýs 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Ali AKBAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.