ANNEM BABAM KADAR SEVEBİLECEK MİSİNİZ ?
mavİmge
ANNEM BABAM KADAR SEVEBİLECEK MİSİNİZ ?
-------ÇOCUÐUN DÝLÝNDEN-----
Ben küçücük bir adam
Yüreðinde mavzer yangýnýyla büyüyen
Ve hayatta en deðerli iki varlýðýmý alan
Bir hayatýn ortasýnda baþýboþ kalmýþým
Özlediðim yok benim artýk
Sevdiðim bir iki resim karesinde
Bana gülümseyen annem ve babam
Adýmý söyleyemem
Çünkü öksüz ve yetim duygularým
Buna engeldir
Kýrýlan pencereden kuþlarý selamlýyordum
Kýrýlan testiden su doldurdu en son annem
Sonra gözyaþýmý acý acý içtim
Aleve yenik düþtü gözlerim
Evimin önünde son kez nefes aldým belki de
Son kez huzurla lokmaladým bir tas aþýmý
Ardý sýra silah sesleri içinde
Kör kurþunlara yalvarýrcasýna
Ne olur bana zarar vermeyin
....
Benim anne babamdan ne istediniz ?
Kimselere zararý yoktu
Küçük kardeþim gibi
Ben de küçüktüm
Dünya dediðiniz cehennem yuvasýnda
Acýnýn ahkam kestiði Kerbela pusulasýnda
Akrebin kýskacýna beni neden aldýnýz ?
Siyah elbiseli adamlar bir þeyler söyler
Ben anlamam etmem
Þekerden þekeri var mesela
Annem babam
Ama artýk yok onlar da
Sabah yollara düþecek evine ekmek getirecek
Ve duasýna beni de katarak þükür edecek
Dað gibi adam yok mesela
Beni kim öpecek ?
Namlusuyla kan kusan askerleriniz mi ?
Elimden kim tutacak ?
Pas küf kokusu bombalar mý ?
Bir yorganým bir battaniyem kaldý
Ama ben inanýyorum bir gün annem ve babam
Elimden tutacak yine
Yavrum diye sarýlacak inanýyorum
Kimse bizi ayýramayacak
Sokak lambalarýnda kitabýmý okuyacaðým
Ve bir gün daha doyduðum için
Rabbýme þükür edeceðim
Kýrýk bir testiden damlar gibiydi dünya
Kan kusuyordu irin irin akýyordu güya
Ama yoksullarýn göðsüne iþlemez þarapnel
Ýmanlarý çelikten bir zýrh gibi kükrerken
Bir kýrmýzý gül yeter kainatýn suresini okumaya
Bir damla gözyaþý imanýmý perçinlerken
Adýmý Hüseyin koyun Kerbela da düþeyim ben de
Annemin eþarbýný babamýn tütün tabakasýný
Yere düþtüðü günün intikamýný
Kalemle alayým !
Topraða düþerse yýldýzlar
Bir hilal doðar içlerinden
Ben annemle babamýn hilali
Mazlumlarýn ihtilali olacaðým
Sizin papyonlarýnýza ve purolarýnýza inat
Zafer Ýslamýndýr diye haykýracaðým !
Küfür ehline düþtüðümüz günden beri
Kimlere kaldýk ya Rabbi !
Dosta düþmana inat yüzümüzü güldür
Sancaðýmýzý düþürme ya Rabbi !
Telgrafa kuþ konacak bir gün inanýyorum
Gökyüzünde bulutlar dans ederken
Rahmet duasýna çýkacaðýz biliyorum
Elime ekmek geçecek ve buðusuna
Hakikat yazacaðým biliyorum
Halepli mazlum benim adým
Karanfillerle dolar sokaklarým
Elma þekerinde tadarým dünyayý
Ve annem babam....
Onlarý bir gün olsun unutmayacaðým
Ve onlarý bu topraða düþürenleri de
Þimdi þahit ol Ya Râb...
Doðan güneþlerin hatrýna
Bayramý müjdeleyen Hilale
Kerbela’da düþen Hüseyinin hatrýna
Uhud’da Hendek’de ilk þühedalara
Annesinin sütüne hasret cennet-i ukbaya göçen
Ebubekirin Tuðba aðacýnda salýncak kurduðu
Nûr dolu savaþ bebeklerine !
Bosnada Lâ ilâhe illallah diyen
Ýzzetin neferlerine
Uygur Arakan Filistin elinde naðme naðme
Yurduna, kimliðine sarýlan
Nice Türkmene ve müslime
Kýrbacýn deðdiði her mazluma
Ve Bezm-i elestte verdiðimiz
Sözlerin hatrýna !
Evvela çocukluk hayallerimi bularak
Son nefesini veren anneme babama
Dalgalanan bayraðýma sahip çýkacaðým
Ve sonuna kadar hak olan davayý güdeceðim
Elimden eksik olmayacak kalem !
Ve bir gün evet bir gün
Bu topraða ben de düþeceðim
Düþtüðüm yerden dirilt beni
Binlerce fidan bitecek üzerimde!
Bir duyan bir daha dinleyecek
Dilimden düþen son naðmeyi
Mazlumlarýn davasý görülür elbet !
Ey gözü yaþlý dünya
Ey koca köhne sandalyeler !
Benim yüreðimin yangýnýný nereden bileceksiniz ?
Soruyorum size
Annem babam gibi sevebilecek misiniz ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.