Ne Mümkün
Gökyüzünün mavi,
iyiliðin ak olduðu bu hayatta sahanýn dýþýnda kalmak ne mümkün?
Ne mümkün kalbin kavislerini dolaþýp
ücralarýna giden kanýn tesirini susmak!
Bir damladan bin damlaya dönüþüp,
bir kelimeyken cümle içinde olmamak ne mümkün?
Ne mümkün her an yaratýlanken,
yaratýcýya özenmeden ataleti tercih etmek!
Ah derdi meslek edinip ahýn günahkarýyken,
feryadý figan edip aðlamamak ne mümkün?
Ne mümkün muhabbetlenerek aþkýn kemendini
gönüllü takýp takýþtýrýp,
içinin uçurumlarýndan intiharý denememek!
Aynacýlar çarþýsýnda ayna ayna dolanýp da
ayna olmayý denememek ne mümkün!
Ve mümkün olana imkan verip
þu aleme bir Davud olmayý dilememek
ne mümkün?
Ti-netim
Bu kadar yaþamak çok geldi bana.
Ýçime taþan bu dýþarýsý yetti artýk.
Bu andan tezi yok gökyüzünü sileceðim
ve topraðýn hakký olaný vereceðim.
Her eþyanýn firavun,
her duanýn belam olduðu
ve çýðlýklarýn yerine ses bombalarýnýn duyulduðu bu hayatý yaþamak
çok geliyor bana.
Ben’i öldüren sahteliklerin sahnesinde rolüm yok artýk.
Dilimin dininden kalbimin inancýna dönüyorum.
Haklý olan beni takip etsin,
aklý olmayan bin adým geri çekilsin!
Sen benim sayýsýz kalbimden birisin.
Beyan ediyorum tek aklýmsýn.
Yaþadýðým binlerce an içinde binlercesi deðilsin elbet
ama unutulmazlardan bir an’sýn.
En çok da var olan herþeyimin
ne ilki ne de sonusun
ama pek mühimi ve kýymetlisisin.
Çünkü sen benim yiðitliðim olan imanýmsýn.
En ziyade istikbalim,iyi niyetlerimin ihvanýsýn.
Ey imaným.
Ýnsan dertleri nisbetinde ýsrarcý oluyor Rabbine karþý.
Her derdin,
her anýnda pür telaþ ihlasla Rabbine yöneliyor.
Sahici adam olmayý böyle öðreniyor aslýnda.
Saðlýðýný sýhhatini böyle kýymetlendiriyor.
Sevdiklerini böyle farkedip kabulleniyor.
Dertleri insaný piþirip piþirip dünlerden bugünlere kotarýyor.
Derdi olanýn umudu,
umudu olanýn da korkusu oluyor.
Korkusu olan Rabbine sýðýnýyor,
Rabbine söylüyor halinin ahvalini.
Derdimiz olmasa bir nesne gibi var olup miadýmýzý dolduracaðýz ve hiç olmamýþ gibi var olacaðýz.
Ýyi ki derdimiz var,
iyi ki derdimizi arz edebildiðimiz Rabbimiz var.
Nef(e)sinin sefiri ol
ama esiri olma diyesi bir nef(e)si olan.
Rabbine söylemeden hiçbirþey yapma,
ne nefes al
ne de nefes ver diyesi
bir haklý olan.
Bir ehli dil de diyesi ki
bir günaha bulanýp gel
ve aðlan kalbinin ücralarýndan
ve aklan ki yeniyi,güzeli
ve doðruyu yaþayýp yazabileceðin bir halin olsun.
Öyle ki hiçbir tenhalýðý kalmasýn ömrünün
ýþýðýn deðmediði.
Öldürülüp yol kenarýna atýlmýþ bir kelimenin cesediyim.
Üstüm baþým gece.
U-mutsuzluk içime iþleyen sancý deðilken
iyiliðin tekrarýyla koþuyordum aklýmýn kalbine.
Bir yanlýþ takýldý ayaðýma
sonra kirlendiðini gördüm dünyanýn.
Ben bu deðildim aslýnda
bu kadar çok gerçek deðildi hayatým.
Babam
bamteline basmadan ölümün
yarýna merhaba deseydi.
Ben yine masalý olan bir kahraman olacaktým.
Ve para kazanmayacaktým!
Haydi gürültü yapalým.
Fincancý katýrlarýný ürkütüp
yaðmur bulutlarýný carpýþtýralým.
Belki vicdanýmýzýn sesini bastýrýr,
kalbimizin hissiyatýný susturabiliriz.
Ýþte bu gelinen ilk vaktin sonu yarýndýr.
Herþeyi mislince birikip iki katý hüznü
ve bir hayli çok tövbeyi gerektirir.
Bir ziyadeleþen doðru vardýr
birde yalnýzlaþan!
Her ikisi de bizim kendisine ram olmamýzý ister.
Birde bin bir çeþit eðri vardýr,
halini doðru gibi söyleyen.
Ben’i,bizmiþ gibi hissettirip havaya sokan
ve havayý kirleten.
Ýþte bu
hayatýn içimize doðru uzayýp gelen neþ’esine dur deme vaktini iyi bilmek ferasetini gösterenleri sevmek iktiza eder.
Onlara sevgi duruþunda bulunup
saymak daha mümkündür çünkü.
Bir kez bile vaktini yaþamamýþken
nasýl anlayabilirsin nereye baktýðýný,
neyi dinlediðini
ve hangi gerçeðin peþinde olduðunu?
Radyo haberleri gibi dinlediðin hayatý
ne kadar yaþayabilirsin
ve gazete okur gibi karýþtýrdýðýn
hangi hayat kitabýný
okuduðunu söyleyebilirsin?
Ýki gerçeðin bir hakikat ettiði
ve iyiliðin sahtesine itibarýn sahne aldýðý
yarýnlara doðru yaþ(lan)ýyoruz.
Bizi bilen biliyor diyenlerin
kendini bilmezliðine raðmen yokuþun baþýndayýz.
Bir anlamazla
bir bilmezin izinde
bir de kalbi olmayan aþklarýn çukurundayýz.
Kendimizden artýrdýðýmýz hiçlerin
ve atamýzdan miras yoklarýn zenginiyiz.
Ve mutluyum,
huzurluyum
çünkü vicdansýzým diyecek kadar kahýrlýyýz.
Her aynaya vargücümüzle düþman
her yalana heran teslimiz.
Zira biz etten kemikten önce çamurdanýz!
Ruhumuz içimizde ruhsatsýz varlýðýmýz.
Ýste sen busun dedi bir adam
bastýðý yeri göstererek ayaklarýmýn altýndasýn
ve benim hizmetimdesin
ey dünya!
Diðer adam gafildi
ve kalbini iþaret etti
sen burdasýn ey dünya
gözümün gördüðü,
kulaðýmýn duyduðu
ve dilimin tattýðýsýn,
seni seviyorum dedi
birgün toprak olacaðýný unutarak!
Dünya ben bir yolum dedi,
ya yürür gidersiniz bir cennete
yada yürür kalýrsýnýz cehennemim de!
Tercih sizin dedi.
Tercih sizin!
Ýç içe geçmiþ dünlerime"ben"diyorum.
Hepsi yan yana geliyor,
üstüste alt alta bir"ben"oluyor.
Kimi güzel,
kimi çirkin,
kimi ak,
kimi kara,
kimi arý ve duru,
kimi kasvetli
ve gece ama iþte sonuçta hepsi"ben"!
Ben tüm dünlerimin birikmiþi bir neticeyim.
Biraz ecir,
biraz iyilik,
biraz öfke,
biraz muhabbet
ama hep yarýna dair umudum.
Belki tövbeyim,
belki bütün bu dünlerin nâdimi aciz bir adamým.
Ama nihayetinde insaným ve baðýþlanmaya muhtacým!
Ey Rabbim;
herne kadar birileri sen yokmuþsun gibi verdiðin nefesi teneffüs etseler de
Sen birsin ve varsýn.
Kahhar isminle zalimleri,zulmedicileri,þer tuzaklar kurup haksýzlýk edenleri kahreyler,
onlarýn canlarýný cinnetlendirirsin.
Sevdikleri herþeyin acýsýný tatdýrýr,
iyiliklerini heba edersin,
sevinçlerini murdar eder,hayýrlarýný hüsran eylersin.
Sen rahmanurrahimsin.
Mazlumlarýn ahýný duyar
haklarýný teslim eder,
zalimleri rezil rüsvay eylersin.