Bekle beni diyordun bekle ben geleceðim Bu kadar mý beklenir Yusuf kuyusu idim Olmaza olur demem bekle sen ileceðim Güze yýllar eklenir Yusuf kuyusu idim Sevilmiyor ayrýlýk bana kýyan Ýstanbul Yetti cana gayrýlýk onu sayan Ýstanbul
Gözlerimden süzülen kaçýncý incilerim Kendim için üzülen bir/inci sancýlarým Küslük küslük getirip hecelerim darýlýr Düþünceler bitirip gecelerim yorulur Ýnce sýzýn içimde yar özümde Ýstanbul Narýn ayný biçimde sen sözümde Ýstanbul
Sahte aþklar nârýna bu kadar mý yanýlýr Sen gözümün yârýna hiç yalan mý banýlýr Bendin sayýlan ismin damlarken sana kalem Nerde bayýlan cismin ölürken bana alem Bin piþmaným diyerek arkamdan gel Ýstanbul Gurur boynun eyerek sevgilin bil Ýstanbul
Senden önce ölürsem arada bul taþýmý Eðer birde dilersen sevgili sil yaþýmý Bir aðaç dik topraðým sen olursun yanýmda Aðlama can yapraðým dün bulursun canýmda Bir günaha bin ceza çektirdiðin Ýstanbul Kaç ayakta kaç c/eza diktirdiðin Ýstanbul
Ben beni ne yapayým bir türlü geçemedim Senden nere sapayým can terli biçemedim Ömrümü yak mý dedim izim sürmeyen yare Meþk eden tokat yedim vuslat ermeyen sare Ýnce vurup yýkmayan ister öldür Ýstanbul Deryasýndan býkmayan ister güldür Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.