Aynalar nar çatlaðýydý dört bir yan kýrýk dökük tank yapraklarý hatta birinin poleni mayýn tarlasý; ya da hayýn yaftasý... Üç gül üç sümbül bekledik önümüzden gözlüklü karýncalar, býyýklý tabutlar geçti; içlerine de baktýk: seslerimiz kadar boþtu... Derken kadýnlarý sevmeye karar verdik; þiirler kazdýk, çukurlar yazdýk, balkonlarda sigara içip camlara demlikler adadýk... O zaman gördüm onu o zaman gözleri maviydi, þimdi nedir bilmem... sabahlarý erkenden inerdi merdivenleri adýmlarýnda musiki terler, sükût dilsizce detone olurdu. "Tanrým" derdim dürbünden; bu güzellik senin kaçýncý adýndýr?
Aramýzda yollar olmasa da tuðladan yýllar vardý; karþý dairedeydi... Hiçbir daireye bu denli karþý deðildim. Birlikte turþu kuralým, teorileri çürütelim isterdim. Sonra þarkýlardan sesler, hemen sonra da insanlar yasaklandý. Kuþlar kelepçelendi, gözler sürmelendi...
"Neden öyle bakýyorsun" dedi bana; o esnada yukarýdaki dizeleri düþünüyordum. Kýsýrlaþtýrmýþtý çoðulluðumu, gülümsedim. "Bakmýyorum ki" dedim... Ayakkabýlarýný baðladý. "Yanlýþ görüyorum o zaman" dedi; üstelik de mavi gözleriyle söyledi bunu. "Bakmýyorum, önceden gördüklerimi öldürüyorum"...
Sosyal Medyada Paylaşın:
imge_ve_sanrı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.