Zamanýn bir karýnca olmasý mýdýr vaktin etini böylesine kemirmesine neden? Yoksa lastiðin dýþýna gerilen rugan ayakkabýlý bir zerdüþt olmasý mýdýr fýsýr fýsýr kendimize yoklaþmamýz? Bir kambur misali öðütüyorsun dilini, diþin midir cerahat halinde çürüyen? Sus o zaman...
Bak ki çiçekler metalleþiyor mevsimlerde koklasan terin kesilecek... Yahut derin yüzülecek gölgenden; öyleyse fýrsat bu fýrsat boð cibini uykusunda. Naaþýna yastýk mý bastýrýrsýn ruhuna insanlýktan nasibini almýþ günah mý sýkýþtýrýrsýn bilemem: boð cibini...
Kanatlarýný serpiþtirirken odanýn dört bir yanýnda ve sen diþine attýðýn ilmikle asmaya hazýrlanýrken diþinin çürümüþ yanlarýný, son dilek olarak acýnýn içinden bir larva söndürülür...
on bilemedin insan kadar bir süre bekle yasý tutulsun matemi çürüsün öyle göm cibini
. .. ....
Ölmenin kendisi bir zaman da günbegün bedenlere mi gömülüyoruz?
Sosyal Medyada Paylaşın:
imge_ve_sanrı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.