gecenin ellerini tut
karanlýðýn tenha bir saatinde
gel usulca
uzaklarýn yakýnýnda bekliyorum
sessizliðin bahçesinde
canlanan ölü kuþlarýn sesini dinle
ben seni dinliyorum
gözlerinin penceresinde
ayaz var dýþarýda
oysa sýcacýksýn biliyorum
içimi ýsýtýyor sesini okþayan kuþ sesleri
gökyüzünde yüzün uzak bir bahar gibi
karanlýðýn hüznüne yaðsan da
yine gülümsüyorsun
ay ýþýðýna düþen saçlarýna
kanat çýrpan göçmen kuþlarla
gecenin esrarlý zamanlarý
çisil çisil düþen her yaðmur damlasýnda
saklý bir sevgiden belki
bin sevgi büyüyor toprakta
þimdi sus
ve biraz tut ellerimi
sensiz bir sen geçiyor içimden...