SEGÂH,HİCRAN, NEY VE AŞK

Hüzünlü bir gecemde, neyin taksimindeyken
Boðulan günlerimin, aþksýz takvimindeyken

Dýþarýdaki ney sesi segâhý çalýyordu
Yüreðimde burkulan hicrâný alýyordu

Segâhýn taksimiyle canlanýverdim birden
Temizlendi yüreðim arýnýverdim kirden

Soðuk bir mermer gibi, donmuþ iken bedenim
Þimdi artýk gecemde, gülün nur gülündenim

Dört yanýmý çeviren, alev gibi gecemde
Hislerimle canlanan huzur vardý ökçemde

Bende henüz doðmamýþ masallar yaþýyorken
Yüreðimde tertemiz fikirler taþýyorken

Bir segâhýn seyrinde, canýma can katmýþým
Eriyorken vücudum, kanýma kan katmýþým

Yüreðimde morlaþan renkler beyaza döndü
Neyi hisseden kalbim, þevkle niyaza döndü

Gözüm deðildi benim, yüreðimdi aðlayan
Ben deðildim o anda, seccâdemdi çaðlayan

Ýçimde çalkalanan, artýk deniz deðildi
Yalnýz yüklü günlerim, þimdi ýssýz deðildi

Bir segâhýn burcunda, aþk sýrrýný dinlerken
Eriyordum murada, ney hicrânla inlerken

Ýsteme benden neyim, bir daha acý hicrân
Doðmasýn yüreðime, beni daðlayan hüsrân

Son sözünü söylerken, yansýn aþktan Pervâne
Yine sýk sýk dönerek, olsun aþktan divâne



Sosyal Medyada Paylaşın: