’Karanlýðý paylaþan iki yürek olabilseydik Görmeden daha çok severdik belki Daha çok benimserdik birbirimizi... ’
Bir daha yazmayacaðým dedikten sonra , sana yazýlan þiirlerle doldu taþtým... yazmak istemediðim halde nefes alýr gibi döküldüðüm gündüzlerden çok gecelerim oldu... sessiz bir geceye yakýþan buydu belki de...
sensizlik müptelasý olduðum bir duyguydu... sana söylemekten çok okumaný istedim ...
sadece yazmak için deðildi nefes almakta zorlandýðým zamanlarda , sümen altý reçeteler gibiydi...
bana iyi gelmeyen ne çok , hep yok olan... daðýlan , parçalanan ... periþan kalan !
ne menem bir þeysin bilmiyorum... her bitiþ baþlangýçtýr diyorlar ya... deli deli gülüyorum... Gidiþini Kabullenemiyorum...
Sana deðil bu þiir ! deliliðe vurup karalýyorum.
Yunus Özkan
5.5.2014 : 22:40
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.