Duygulandým yine bak, Sigaramý her çekiþimde içime Efkâr doluyor ciðerlerime Yine hayalin geldi gözlerimin önüne Bir kez daha sövmek geldi içimden Böyle hayatýn gelmiþine geçmiþine…
Vay be… Vay ki ne vay Hiç düþünmezdik seninle böyle bir ayrýlýðý Aklýmýza gelir miydi hiç Köþesinden geçer miydi hafýzamýzýn? Her nefesi, Her saniyesi beraberdi hayatýmýzýn Oysa þimdi sen benden, ben senden Kopmuþ ve vazgeçmiþ Yeri bile yok düþlerimizde, hatýralarýmýzýn…
Hep fal tutardýk papatyalardan Seviyor, sevmiyor-seviyor, sevmiyor Sanki biz bilmiyormuþuz gibi, Koparýrdýk yapraklarýný bir bir zavallýlarýn Ve hep “seviyor” çýkardý Seninki de, benimki de Þimdi anladým ki, papatyalar yalan söylüyor Yaþanmýþ büyük aþklarýn, destansý sevdalarýn Ayrýlýklarda doðduðunu bilmiyor, Papatyalar yanýlýyor Çünkü kalplerdeki aþklar, hasretlerde büyüyor…
Belki sen unuttun ama benim dün gibi aklýmda Ben sana, sen bana Ýki kelimeyle yemin ederdik “Sensiz yaþayamam” derdik. Seni bilmiyorum ama ben halen yaþýyorum Sen de yaþýyorsundur, tahmin ediyorum Madem ki yaþýyoruz O zaman, o iki kelimelik yeminimizin Birini eledik, Geriye tek kelime yeminimiz kaldý, Sen de ben de biliyoruz “Sensiz”…
Hiç sordun mu, papatyalar bu halimize ne diyor? Ben sormuyorum, çünkü papatyalar yanýlýyor, bilmiyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman ÇALIŞICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.