Alýnyazým “Bedasýl’ nan” yazýlmýþ,
Kaçarý yok, silinmezmiþ bilmedim.
Cahil idim, büyük laflar eylerken…
Yaradan’ý gücendirdim; Gülmedim…
“O söz” benim idi; Hayýr, dilim sürçmedi,
“Kükredim mi !..” lafý, hiç dilimden düþmedi.
Arslan kükreyince, kedi ürkmedi,
Aciz kaldým, sus eyledim ben, anne…
“Seninle” ýsrar ettim, huzur vermedi.
Hendek geçti, hiç kininden geçmedi,
Ne ettiysem yakamdan da düþmedi;
“Bir ihtimal…” Senden geçtim ben, anne…
Ar eyledim, ar bilmeyen “Arsýz’ dan,”
Sermayemden, ömür çalan hýrsýzdan,
Yaka silktim, beti benzi nursuz dan,
Nihayeti Ser den geçtim ben, anne…
23.03.2014
Kadir TEKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.