Yalanlarýn olduðu bu hayatýn,
Çirkefleþen yýllarýný yaþamaktayým.
Düþ kurmanýn hayalindeyim.
Herkesin yaþamak zorunda olduðu;
Acýlarý kývranarak yaþamaktayým.
Þehirlerin yobazlýðý karanlýða;
Siyah bir perde çekip durmakta.
Herkesin kendine has bir türküsü var.
Herkesin acý tatlý yaþadýðý yýllarý.
Islanmýþ sokaklarýn hüznü var.
Yaðmur deðil de acýnýn yaðdýðý ;
Gecenin karanlýðýnda.
Herkes kendi türküsünü söyler,
Acýyý içine kat be kat yerleþtirdiði;
Acý yüklü sokaklarda.
Pencerelerden savrulan gözyaþlarý var.
Unutulan sevgililerin sevdasý,
Unutulmaya çalýþýlan sevdanýn hüznü var.
Aþklarýn bir damla su da boðulduðu,
Yalnýzlýðýn yüreklere mesken olduðu,
Acý yüklü sokaklarý var.
Herkes kendi hikayesini en acý hisseder.
Herkes ýslanmýþ yüzünü buruþturarak;
Kaçmak ister acý yüklü sokaklarda.
Kendisi yalan iken bu hayatýn;
Gerçekleri aramanýn soðuk hüznü var.
Herkes kendi hikayesini en acý sansa da,
Gecenin karanlýðý gündüze bir perde açmakta.
Dün gecenin düþ kýrýklýðý var sokaklarda.
Sessizliðin yalnýzlýðý var;
Karanlýðýn en uçsuz kýyýsýnda.
Herkes kendi acýsýna aðlar.
Arkasýna bakmadan gidenlere deðil de
Acýlar içinde kalanlara acýnýr.
Ýstemem desek de aþký;
Bir damla göz yaþýnda aranýr;
Kocaman sevdanýn aþký...
SABRÝYE ADANUR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.