GÜL SEN (KAHVE GÖZLÜM)

- Bu aralar eksiðim yazdýklarým hep yarým,
Ýçler acýsý durum, hiç bitmiyor efkarým… -

Dalýp gitmiþim birden gözlerinin içine,
Gözlerin týlsýmlýysa bu garibin suçu ne?
Düþüp kalýrsam eðer ayaðýnýn dibine
Acýyarak bakmasýn, o duman kahve gözün,
Ömrün boyu hep gül sen… görmeyesin hiç hüzün.

Birden olur olmadýk, sorular soruyorsun,
Dilimi lal eyliyor, aklýmý yoruyorsun,
Aldýðým nefes zarar, bitmiþim, görüyorsun.
Boþver bu mevzu derin, bende duygular hazin,
Ömrün boyu hep gül sen… görmeyesin hiç hüzün.

Bazen yýldýrým çarpar, aþktan kývranýrým ben,
Bir riyakar gülüþe, hemen aldanýrým ben,
Zaten ne zaman sevsem, boþ yere yanarým ben,
Haline hiç aldýrma Emre denen öksüzün,
Ömrün boyu hep gül sen… görmeyesin hiç hüzün.

Çaldým yine vaktini geceni sabah ettim,
Yaþadýðým her aný diline ‘’eyvah‘’ettim,
Allah’ým baðýþlasýn çok sevdim günah ettim,
Kurþun yarasý gibi, aklýmdaki her sözün,
Ömrün boyu hep gül sen… görmeyesin hiç hüzün.

Uykunu böldüm diye, kendime kýzdým yine,
Haddimi aþan sözler, düþünüp yazdým yine,
Þaka yapayým derken, belli ki üzdüm yine,
Sakýn bana darýlýp, asýlmasýn gül yüzün,
Ömrün boyu hep gül sen… görmeyesin hiç hüzün.

25.04.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: