benim çirkin þeylerim var müzmin iþsizliðim, yoksulluðum sabahtan deme durup geceyle biten çayým var
benim çirkin þeylerim var Dante çizgisinin ortasý aksiliðim suskunluðum bitmez misafirliðiyle aþ ekmek istemeyen gözü tok yalnýzlýðým var
benim çirkin þeylerim var saçlarý aðarmýþ ümitsizliðim durgunluðum görünmez iplerle düðümlü elim kolum bir baltaya uyduramadýðým caným var
benim çirkin þeylerim var zakkum suyu düþmüþ düþüncelerim kýt bahçemde voltacý korkuluðum kapýda adýmlarýma yapýþan zebani korkularým var
benim çirkin þeylerim var sürerliliði "sonlu tez"i çürüten kabulleniþim var gibi yokluðum buluttaki nemi ölümüne sahiplenip üstüne bir de madde fýkra bend sorgularým var
benim çirkin þeylerim var aksi ispat olana dek hiçliðim acý sancý rezil çokluðum adý kader hikayemin deðiþmezliðiyle muhakemede aklým hükmü yazgýyla sabit kendime nazýr yargýlarým var
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.