eskiden yazdýðýn her þiirde
kendimi bulurdum satýr aralarýnda
damýtarak imbikten kelimeleri
lâkin yok artýk
düþlerimi süsleyen kilim gibi nakþ olan duygular
ve
medet umduðum ufuklarda ki aydýnlýk
mavi gökyüzüm vardý
anka kuþunun kanatlarýnda uçtuðum
lacivert renkli okyanuslardan
nehirler taþýyacaktým çorak yüreðine
heyhat!
anladým ki;
çayýn taþýyla çayýn kuþu vurulmuþ
duygular diz çökerken hüzünlü gecelere
bugün erken uyandým
dün akþam batan güneþin gözümde kalan feriyle
yeniden dünyaya göz açan gün ile açtým göz kapaklarýna düþen kirpiklerimi
giden hayli yol almýþtýr
mavi gökyüzünü adadýðým kýrlangýçlarýn coðrafyasýna
ufukta beliren cihete ermek için
kalanlarýn dualarýnda
artýk ne martý çýðlýklarýný geliþinin muþtusu sayacaðým
nede maviliklere dalýp hayallerin deminde keyif çatacaðým
sigaramdan daha çok tiryakisiydim düþlerdeki vuslatýn
lâkin ikisinede elveda dedim dað gibi benliðimin gücünde
þimdi
demli bir bardak çayýn burukluðunda tadýyorum
hayatýn; ömrüme sunduðu doyumsuz hazlarý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.