çiğ üşümesi yolculuk

gitmeyi sevdim
tekerleri yaðmuru ezen otobüsün camýndan düþerken buðular



...



yolculuðun

yaný baþýmda duran kitabýndan okuyorum seni

üzeri dað

altý arz bilinmeyeni görmelerin dövülmesinde

vedalara sarýlý ihtiyar bir kadýn mendili salladým geriye

unuttuðum

en unutulmaz düþün kapýsýdýr gözlerin

ve her açýlýp kapanmasý

aþk dilediðim sonsuzluðu çaðrýþtýrýr

yol üstü

tek tük sýralanmýþ sývasýz umutlara




...



yalnýzlýðýmý

bir küçük çantaya sýðdýrdýðým sabahýn sessizliðinde

sadece çýðýrtkan adamlarýn

ekmeði toplama çabasýný duyumsadým

gözlerimi alamadýðým peronun silik rakamlarý

son bir yazý

son bir kimsesizliði tarife hazýrlanýyordu

sen sadece

aklýmýn o an baþlayan yaðmurunda

bize çabaladýðým deðerleri ýslatmasýný hissedebilirsin

ki

kaç yitik þiir gömdüm yaðmurlu usumun cümlelerine

kaç piþmanlýk serdim sulara kapýlmýþ sel yýkýlmalarýna

þimdi solumun tecrit altýna sakladýðým yokluðunla

sonu hesaplarýma karalama olarak düþen uzaklarý sevdim

gitmeme alýþmadýðým bir sureti takarak asýlsýz yüzüme

asfaltýn saðýna düþen harflerin

yaný baþýndaki rakamlarý içiyorum

anladým ki

hiç geride býraktýðým olmamýþsýn

sadece kendini büyütene kadar var olmamý istemiþsin




...


artýk yüreðimin daðýnýklýðýný görmezden geliyorum

yolculuðun süren tekerrür dolu anýlarýný

baþýmýn altýna yastýk yaparak kapadým gözlerimi

üzerime serilen boþluklarýn soðuk kanamasýyla

gidiyorum hiç gitmediðim uzaklarýn çocukluðuna

vedayý hak edenin olmamasýna

söyleyemediðim bir çalýntý susmayý yerleþtirdim dilime

ve aðýr aðýr kutsanan yolun içinde yenileniyorum





...



yeni bir baþlangýcý zorlaya zorlaya kabul etmektir hayat...!




Sosyal Medyada Paylaşın: