býrakma elimi nolur uykusuzum ve umudum yok karýncalara bakýyorum hep baþýmý bir kaldýrsam seni görebilirim
eðileni sevmiyorsun diye dik duruyorum karþýnda diyorsun ki "bana benziyorsun yavaþ yavaþ" "ben olma" olmam merak etme diyorsun ki "çatarým kaþlarýmý" "ödün kopar fýrtýnadan önce" anlýyorum seni sessiz deðil baðýra baðýra bir defol bu
yine mi ben yine ben baþka olmuyor þarkýlarým var yine yine kirpiklerini kutsuyor Levy sen de itiraz etme dinle bir kez biliyorum "o" bile deðilim sana bildiklerimden fazla biliyorsun bilmece gibi çözüyorsun beni býraksan paradigmayý o çatlayasý masada gelsen yanýma ellerime bir sevda giydirsen ellerinin sýcaðýndan
hüzünlüyüm yine tutamýyorum gömülen kuþ aðýtý gibi gözlerim yusuf yüzlüsün sen bakmayacaðým sana söz fillerin karýnlarýndan þiirler okuyacaðým bu gece yalnýz sonra hiç bir þey yokmuþçasýna çekileceðim demek ki neymiþ seni unutmak!
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.