TELLERİN SAVAŞI

Sensizliðin notasýný arýyorum
Tellerle savaþýyor elim
Yokluðunun hasretini,
Sesimle titretiyorum,
Özlüyorum..
Ýçimde her saniye özleminle yaþýyorum,
Oda bir umut,
Yolunu gözlüyorum..
Yeþilliðin içinde kayboldu sesim
Sensizlikte canlanan ölü sesim.
Duruyorum bir ara;
Gökyüzüne karþý,
Kimse yok.
Börtü böceklerle, yokluðunu dinliyorum.
Kulaklarým yanlýzlýðýmdan baþkasýný duymuyor artýk.
Boþluklarla savaþýyorum.
Sensizliðin notasýný arýyorum...
Hiçbir ses tarif edemiyor yokluðunu,
Hiçbir ses acýtmýyor yokluðun kadar,
Hiçbir ses sen kadar güzel kokmuyor.
Yanlýzlýðýmda bana;
Doða eþlik ediyor.
Savruluyor saçlarým,
Bir ara güneþe deðiyor,
Senin ýsýttýðýn kadar ýsýtmýyor içimi
Sensizlikte belkide oda sitem ediyor,
Bulutlarýn arkasýna karýþýyor gizlice,
Gizlice beni teselli ediyor..
Yine tellerime deðiyor ellerim
Sensizlikte doðayla bütün oldu tenim.
Hangi aðaca baksam,
Olmayýþýnýn acýsýný görüyorum.
Her aðaca insanmýþ edasýyla sarýlýyorum.
Sensizlikte kimsem yok.
Aðaçlarý dost biliyorum.
Yaslanýyorum bir baþka gün, ötekine
Günlerim ormanlara dert yakýnmakla geçiyor,
Ýnsandan öte;
Orman tanýyor bendeki seni,
Olmayan seni..
Kavuþuyor ellerim gitarýmda,
Yeþilliðin gölgesi varlýðýn kadar serinletiyor.
Nefes alýyorum.
Baðýra baðýra,
Kimse duymadan,
Haykýra haykýra,
Seni söylüyorum.
Sen, bütün þarkýlarýmda varsýn,
Seni çalýyorum.
Yine, belkide bulurum umuduyla;
Sensizliðin notasýný arýyorum,
Bulamýyorum..
Özleminle doðaya mahkum edilen ben,
Doðadan hiçbir sesi yokluðuna uyduramýyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: