Kara//kalem Çalışması

vay benim kalem tutan elim
vah ki sana bunlarý yazarken
býrakamadýn kalemi...
kazýdýn kaðýda sanki
ayrýlýk sözcüklerini...

haklýsýn sana kýzmamalý
senin suçun deðil tabi
bir zamanlar sevda sözcüklerini
neþeyle hatta þýmararak yazardýk deðil mi?
ve hatta þahidimiz sigaramýzdý

evet önce o gitti! !
ardýndan çakmaklarý topladýk ortalýktan
çayýnda tadý yok,
oda gider yakýnda
haklýsýn her sey aþk yüzündendi
þimdide aþk yüzünden
biterken yanýnda
illa bir seyler almak zorunda/mý?
//
sen yaz ama,
eskileri hatýrlayarak,
bak ne olursa olsun
vefalý kalemimiz ve dostu kaðýdýmýz burada
þöyle baþlayalým satýra:

"mayýstý, mavi denizin martýlarý uçuyordu üstümüzde
yeþil gözlerine bakarken bir bulut kapladý kentimizi
yaðarken bahar yaðmurlarý ayrýlýk soktu yüreklerimize
unuttuk orada kendimizi ve acý çeken iki kiþilik ruhumuzu"

orada oldu olan ne varsa
önce martýlar kayboldu üstümüzden
sonra yaðmur dindý, geçti, gitti bulutlar
senýn gözlerin yerde, ellerin cebinde
ben mi? ben mavi denizin üstünde

iþte böyle demeli ayrýlýk gününe ait nameleri
býrakalým derdi, okumasa da cümleleri
unutursa artýk gün gün bizi, anlarýmýzý
eskimiþiz demektir, bittiðimizle beraber

vay benim kalem tutan elim
sözlerimin hayal deðneði
yare ulaþan acýlý dilim
biten aþklarýn þahidi
...........................buda böyle bitsin
...........................koy artýk noktayý.


çýrak


Sosyal Medyada Paylaşın: