KARAÇAM

Bahar aylarý gül kokularýyla gelir.
Aðaçlar gelinlik kýzlar gibi süslenir.
Heryerde þýmaran fidanlar
Süzülerek bahar yelinde raks ederler.
Eteklerinin en güzelini giyiyor ulu daðlar.
Aylar var ki beyaz entarileri dar gelmiþ
Yemyeþil üstüne; kýrmýzýlý, morlu etekler giyinmiþ.
Hele de türküleri çaðlayanlara karýþan dereler,
Neþeyle akýp kývrýla kývrýla geçerler.
Meþeler palamutlarýn tomurcuklarýný
Elmalar, kirazlar, bembeyaz taçlarýný takarak
Kutlu misafiri karþýlar gibi süslenmiþler
Yalnýz þu göð eteklerin dibinde yalçýn bir kayalýk
Kýsmet midir, hikmet midir üstünde bir karaçam
Seyre dalmýþ tüm gelinlik kýzlarý uzaktan.
Bahar neþesini yayarken, gülümseyemeyen bir o
O ki ne çok üzülürdü tüm aðaçlara
Kýþtan evvel kara habercileri gelirdi
Önce yapraklarý hasta eder, sarartýrdý
Birden, acýmasýzca koparýrdý onlarý dallarýndan
Bir yeþil kalan, mütevazi karaçam.
Uzaktan gözyaþlarýný içine akýtýr izlerdi de
Bahara sevinen bu kardeþlerine þimdiden üzülürdü.
Bahar aylarý, gül kokularýyla gelir
Çiçekler özgür, kardelenler mahsun,
Diyar diyar mis kokularý yayýlýr da
Bir karaçam kalýr uzakta, yapayalnýz,
Bu kutlu düðünün halaylarýna kayýtsýz.
Bilirdi o, tüm bu hazýrlýklar boþa,
Ne de olsa çok sürmeden gelecekti kara hava.
O vakit, o denli üzülecekti kardeþlerine karaçam.
Önündeki bu ölümlere, kýzacaktý acýmasýz kara kýþa.
O yalnýz yine uzakta, tek baþýna kalacaktý…..

ÇIRAK


Sosyal Medyada Paylaşın: