Sen, kül doðuran kadýnlarýn rahimlerini bir zincir misali kaplayan; Sen, çýðlýk çýðlýða yangýnlarý emzirenleri kendi kirpiðine asan; ve sen, ölü beyninin içinde çürüyen fikrinle kemikleþmeye baþlayan mezar, iyi dinle... Duvarlarýn ardýna gizlediðin muhbirlerinle, üç beþ kýç yalacýyýnýn poh-pohlamasýyla Tanrýcýlýk oynadýðýn soyguna, yalana dayalý kâfirliðinle, her daim yanýnda gezdirdiðin ruhu paslý kalleþ celadýnla, korku salamazsýn bana...
Salyalarýný sil de dinle... kan uyuyan çocuklarý bilirim, Tatvan yolunda kurþun aþeren ölüleri bilirim, Mardin’de çocuk olmanýn uðursuzluðunu, evladýnýn kazaðýndaki kurþun deliklerinden evladýnýn kokusuna bakmanýn kahrýný bilirim... Baþka da bir þey bilmem... Savaþsa savaþ... Ýnatsa inat... Kinse kin... Ama yüreðinle gel, bileðinin gücüyle gel... Ýt gibi kudurtup saldýðýn kullarýnla deðil varsa adamlýðýn ona bürün de gel...
Ki sen kabir azabýný zihniyle müjdelenenisin; bak burasý - iþte tam da burasý- senin son nefesini verdiðin yerdir; baðýr, çaðýr, öfkelen, tükür hiçbir iþe yaramaz ve de meraklanma kendi bedeninde cehennemi hissedeceksin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
imge_ve_sanrı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.