Esmerliðinde bir hazan akþamý; Ufkun son kýzýllýðý yüreðimde, Yavaþca batmakta güneþ.
Sessizlik; Sadece derinden bir ölüm nefesi, Þah damarýmda dolaþýr; Ezercesine, çatlatýrcasýna hicran.
Kaçýrýrken o bakýþlarýný, Yýldýzsýz geceye inat kayan son duraðan gözlerin, Umuduma dayanmýþ bir namlu þakaðýmda, Tetiðe vuslatsýzca basan gerilmiþ kaþýn, Birde kokunu alýp götüren rüzgar; Daðýttýðý dalgalý saçlarýn üzerime gelen ateþ.
Esmerliðinde bir hüzün intikamý, Acýmasýz bir cellatlýk, bir zemheri saklý; acýlý bir nefret ecrin, Soldan gelen Levh-i Mahfuz vicdan sýzýsý, Kabir azabý, cehennem ýzdýrabý, Zakkum ve gayya, Gidiþinle çökmüþtür azap.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Veyis Kesgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.