VARMIŞ - YOKMUŞ
Derler ya hani,bir varmýþ,bir yokmuþ
Söylemezler hiç,ne varmýþ,ne yokmuþ
Oysa ki yalandýr varmýþ ve yokmuþ
Bilinmez,var ve yok,varmýþ ve yokmuþ...
Aþkmýþ,gönüle saplanmýþ bir okmuþ,
O oklar ki,o kadar da pek çokmuþ...
O oklarý gönüllere kim sokmuþ,
Dedik ya hani,bir varmýþ,bir yokmuþ...
Bilirmisin kim açmýþ,kim tokmuþ
Toklar,hep açmýþ,açlar ise tokmuþ...
Aç deðilmiþ ya,nasýlsa,o tokmuþ,
Kimin umrunda,kim açmýþ-kim tokmuþ...
Sevgi ve aþký,kalplere kim sokmuþ,
Girince kalplere,misler gibi kokmuþ...
Kokmuþta kokmasýna,nasýl kokmuþ,
Kokmuþ artýk,sevgiyle aþklar kokmuþ!
Para pul varmýþ,aþk ve huzur yokmuþ
Aþk ve huzur varmýþ,para pul yokmuþ
Yalanlar varmýþ,doðrular hiç yokmuþ
Bilmiyoruz ki ne varmýþ-ne yokmuþ!
Yalan dünya varmýþ,ahiret yokmuþ
Diyenler de varmýþ,önceden çokmuþ...
Ah anlasak ya,ne varmýþ,ne yokmuþ
Her zaman dinler varmýþ,iman yokmuþ!
ÞAÝRcik, Ahmet Necat UCUR, Bozüyük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.