SEV YAVRUM SEV
Sev yavrum sev, sevmesini bilirken
Kalbin sevgiyle, aþkla irkilirken….
Mutluluklar, önünde dikilirken,
Sevaplar hep; severken sevilirken…
Gülsün güldükçe, gözlerinin içi
Parlasýn parladýkça,kalbin içi…
Olmadan önce, öðren,anla hiçi,
Sevdadýr dýþý aþkýn,sevgi içi…
Seveceksin, sevmeselerde seni,
Sevmeyenlerde sevecektir seni…
Olamazlar mutlu, edemeden seni,
Sen ol mutlu, etsin sevgiler seni…
En eski gerçektir bu, deðil yeni,
Uyarmaktýr maksadým, bilmeyeni,,,
Sevenlerin; seveni, sevmeyeni,
Olacaktýr elbette, bilme yeni…
Sev yavrum sev; severken, sevilirken,
Ve hatta sevilmezken irkilirken…
Bu müthiþ zevkli gerçeði bilirken,
Sevgiyle aþkla kalpten silkilirken!
ÞAÝRCÝK
Ahmet Necat Ucur,BOZÜYÜK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.