’’Yeni bir þiir oluyorsun ya , Kaðýt üzerine sinen o kokunu seviyorum...’’
Görmeseydim ! Bilmeseydim bu halini Þükrederdim belki de Belki de mutlu giderdim...
Hissetmeseydim ! Acýmazdý içim... Bilseydin bu halimi... Belki de gidemezdin ...
Görmek , hissetmek , anlamak ! Geç kalýnmýþ duygularýn yalancý þahidi... Hayat denilen döngü için ne umutlar yandý... ve aþk için kül olanlara karýþtý yanan hatýralar...
Hiç mi anlamadý hiç mi sevmedi der gibi ... Hiç bir duygunu kabullenmemiþ birini sevdin mi ?
Mabedinde yaþattýðýn aþký hiçe sayýp... Yok mu saydý ! Ellerinle teslim ettiðin aþký...
Sýradan biri gibi bakýp geçti Diline gelen tüm sözcükler kuruyup anlamýný yitirdi mi?
Laftan anlamadý Ýnanmadý Son sözünü söylemeden çekip gitti mi ? ve Sen yine bitiremedin mi?
Býrak ! Demesi kolay yapmasý zor olaný yap ... Ýçinde büyüttüðün aþký görmezden gel sende... Göz yumma yüreðine basýp geçmesine Eyvallah de gitsin ...
Eyvallah...
Yunus Özkan
29.04.2014 22:33
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.