Ey Ýstanbul’un sýnýr boylarýnda yaþayan çirkin gülüþlü Adam.
Ey gözlerinden beni doðuran, þiirlerinde öldüren þiir gözlü sevgili !
Ben seni vurgun yemiþ yanýndan tutup
kara gözlerime yumup öyle sevmedim mi
dokunma hissini kaybeden parmaklarýmýn yalazýyla yazýp ,iniltilerini susturmadým mý içimde
yetmeyen mürekkebim yerine ,gözyaþlarýmý vurmadým mý sayfalarýna ?
Yüreðimin ayan beyan senin oluþuna karþýlýk,
böyle satýr aralarýndamý saklayacaktýn ,içinde barýndýramadýðýn yüreðimi?
’Bir hýçkýrýk gibi
tutunuyordum sana yar ’ derken
büyük bir öksürüklemi atacaktýn ciðerlerinden ?
Bu kadar mý aðýrdý sevdam ?
bu kadar büyük yükmüydü ufacýk yüreðim?
~~~~
heyecanýndan terleyen avuçlarýmdan, eser,
ýþýldayan bakýþlarýmda , fer yok þimdilerde.
daralan ruhumun üzerine yürüyor soðuk duvarlar sanki .
’sus’ dedin .
’sustum’ .
dilimin iþitilmez halde bitkinliðinle.
zaten uzun uzun ne yazabiliyorum ne konuþabiliyorum
resminde gezinen yýlgýn parmaklarým
en kara þiirlerimin derinine gömerken yüzünü
acýlarý uzatmak
donduruyor parmak uçlarýmý
yüreðimi burkup
her yanýmý koparýyor.
~~~~
bilirsin kolay vazgeçemem senden
bilirsin bir atýmlýk caným olsa
dirilir yine koþardým yanýna
ama yine bilirsin ki
öldürdün beni !
söylesene be sevgili
ölüler geçebilir mi yaþamýn ötesine ?
geçemez deðil mi ?
-tut nefesini þimdi
-bana hayat veremez artýk
-can veremezsin
-dolamazsýn artýk ciðerlerime...
yetim hayallerimi toplayarak kördüðüm acýlarýmla
çözemediðim kilitlerini doldurarak gönlümün heybesine
bir kaç sevda kýrýntýsý þiirlerini alýp
kanatlarý koparýlmýþ kirpiklerimin ýslanmýþlýðýnda
sendelenen þiirlerimin pýlýný pýrtýsýný toplayarak uzanýyorum
kurtarmamýn imkansýz olduðunu bile bile
nisan akþamýnýn ,soðuk duvarlarýna.
uzanýyorum
korkarak.
düþer miyim bilmiyorum
kurtarmaya çalýþýrken
yokluðunla delip geçtiðin ’ömrüm’ü .
çirkin gülüþlerinden öpemediðim !
kavuþamadýðým içimin acýsý !
hoþçakal
düþlerimde kal ........
elysa