Ahvalim

Kýrký bulmadan görmüyor gönül,âmâ serdeki göz
Kýrkýnda kemale eriyor insan dilde deðilmiþ söz

Anladým ki zaman içinde eriyen benim kandilim
Sararýp solan benzime düþmüþ süveyda benliðim

Hüzzam bir beste naðmesi gibi yaþlý bedenimde acýlar
Her uzuv lisan-ý hal ile düþmüþ canýma sanki yabancýlar

Nalan-ý dîl sed pare çeþmi giryanýma olmuþ bülbül
Odur ki nehirleri kýskandýrýr nar-ý cehennemi eder kül

Sýrtýmdaki yükü yýkýp baktým ömrün zerzavat karesi
Gördüm ki nefsi davalarda tükenmiþ hayat merhalesi

Hani onca dost yaren boþaldý gönül sarayým viraneyim
Gel dersin hala nefsim dönüþü olmayan yol nasýl döneyim

Yarin gözyaþlarý üzerimde baþýmda toprak kokusu aðýr
Benefes meyyitim nedir bu vaveyla!! olmuþum saðýr

Ey Rahmetullah’a açýlan ellerime,âmin..diyen dil
Ahvalimi sevgiliye aþk-ý lisan ile arz eyle haddini bil

Kulhasan

Sosyal Medyada Paylaşın:

kulhasan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Mavi Gözlerinde... AYTEN Gardaş GÜL-İ RANA SEN YALANCI... BABAM... Sen de Yalansın AY YÜZLÜM ......SEN GİDELİ..... Askerim.......ANAM