Gecenin gündüzle vedalaþmasýný ben gördüm, yýldýzlarýn gökyüzünden bir bir kayboluþunu ben saydým. Haddi hesabý yoktu acýlarýmýn, ortasýndayým yine beni kahreden sancýlarýmýn. Adýna ne dersen de sen bu sevdanýn, hazin dolu öyküsüydün sol yanýmýn sen bilmezsin.
Ve artýk dönüþ vakti;
Uzak bir yol bekliyor beni, geldiðim gibi gitmesini bilirim sen zahmet etme. Ne tatlý uykundan ol benim için, ne bu kentin yaðmurlarýnda ýslanma yok yere.
Gün batmadan, gece kararmadan, daha fazla ýslanmadan gideyim. Zaten köþeyi dönünce ben seni yine severim.
Sen bilmezsin...
2011
Erol Almak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erol Yaşadıkça Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.