YETER Kİ EKSİLMESİN!..

Koy ki dertli baþýný omuzumun üstüne;
Ne yöne selam versem sana da nasip olsun…
Gitmek için geldiysen kuþan da gel topyekün;
Bir elinde ondörtlü diðerinde ip olsun…

Kaç kere ölür bir can ya kaç kere dirilir;
Hüküm ver dudaklarýn titremesin rahat ol…
Vurduðun þu kalbime besmeleyle girilir;
Ya þarkýmda nakarat ya isyanda heyhat ol…

Duy beni senden baþka gidilecek yerim yok;
Karanlýk sokaklarýn her köþesi intihar…
Yürü dersin boþ verip hayalimde ferim yok;
Umutlarým diz çökmüþ yarýnlarým hep firar…

Sensin iþte tamamý yarým kalan hecenin;
Vur kýrýlsýn aklýna hükmeden kadeh teri…
Son harfime beþ kala zoru ne bilmecenin;
Bellidir gözlerinde þu garibin son yeri…

Gecelerim tutuklu sabahlarý ses verir;
Seninle baþlayan gün seninle son bulmuyor;
Varlýðýn þu ruhuma güç verir nefes verir;
Ne demek çaresizim olmayýnca olmuyor…

“Yeter ki eksilmesin içimdeki gülüþün…
Her derdine ortaðým her çilene talibim;”

Ali ALTINLI – 27/04/2014
Saat: 23:42

Sosyal Medyada Paylaşın: