gülümsüyorum
kendime, sana ve yaþama
inadýna inadýna
gülümsüyorum hala :)
içimdeki haylaz çocuktan yana
kullandým ben tercihlerimi
yaþamaksa , hep inadýnaydý zaten
dünyamda gülümseyiþler olmalýydý
her yeni güne muzipçe gülümseyen
bir de ben olmalýydým oyunda
gülümsemem gerekiyordu
gülümsemeliydim açýkçasý Gülpembe
ben de
gülümsedim gitti :)
bomboþ elleri için aðlayanlar vardý oysa
elleri olmayanlarý düþündüm
düþündükçe’de gülümsedim
ellerim vardý sonuçta
boþ ya da dolu olsa da
gülümseyebilmeliydi insan
elleri varsa
dünya ayný dünya’ydý zaten
bakan göze göre deðiþiyordu rengi
kara bir gözlükle kararýyor
pembe gözlükle de pembeleþiyordu
pembe güzel renkti çok sevdim
gülümsetiyordu beni :)
gülümsedim
haylaz bir çocuðum ben Hüsnü
hiç deðiþmedim ki
her þeyi sevmeye çalýþtým aslýnda
akide þekerine bayýldým
biberin en acýsýna da öyle
aðzýmý fena halde yaksa da
çok sevdim acýsýný bile
gülümsedim
ömrümce asla deðiþmedi zevklerim
reçel’le turþu’yu
çay’la ayraný
boza’yla þalgam suyunu
hiç ayýramadým birbirinden
çok sevdim be Hüsnü
hepsini de içtim
hala severek içerim
bazen bir ondan bir bundan içtim hem de
çok zevkliydi
mutluluktu benim için :)
gülümsedim Gülpembe
naylon ayakkabýlarým vardý
öyle çok severdim ki
parçalanýncaya kadar giyerdim
aðzým kulaklarýmda
mutlulukla hem de
parçalandýðýnda atmaya bile kýyamazdým :)
çünki severdim onlarý
ve onlar beni gülümsetirdi
hala eskise bile
atmaya kýyamam ayakkabýlarýmý
severim çünki :)
sevmek biraz da gülümsemektir bence
ben sevdikçe gülümserim :)
kedileri köpekleri
neredeyse tüm hayvanlarý çok severim
"ben de onlardan biriyim"
diye düþünürüm hep kendi kendime
birisi "hayvan" dese " efendim " derim :)
üç kedim var hepsini çok severim
onlar da beni Hüsnü
onlarla birlikte gülümseriz
gülümserim Gülpembe :)
Hüsnü’cüm acýlarým olmadý deðil elbet
çok da canýmý yakan
acýlarým da oldu
yandým kavruldum ben de
sonra küllendirdim acýlarýmý
kaybettiðim tüm sevdiklerimi
yüreðimde yaþatmaya baþladým
eski güzellikleriyle hem de
onlarý yine sevdim
hasretle yanmaktansa
benimle olduklarýný düþündüm sonra
ruhlarý yaþýyordu çünki
biliyordum
birlikteydik nasýlsa
sevindim buna ve mutlu oldum yine de
gülümsedim :)
çaresizlikler de vardý yaþamda
barýþmak gerekiyordu
ve hepsini kabullenmek de
yine de yaþamalýydý insan
yine de çareler üretebilmeliydi
çaresizliklere
yýlgýnlýklara düþmeden
yeniden baþlayabilmeliydi gerekiyorsa
üstüne üstlük bir de
gülümseyebilmeliydi inadýna :)
gülümsedim ben de :)
gülümsüyorum
kendime, sana ve yaþama
inadýna inadýna
gülümsüyorum hala :)
bunlar hüsnü kabulüm’dendir Hüsnü
niyet önemlidir Hüsnüye
ayrýca belirtmeliyim ki
gülümseyiþim
hüsnü niyetim’dendir Hüsamettin ...
:)))