YÂR VE GÜNEŞ

Yâr ve Güneþ

Her gün bir sancý baþlar,
Gökyüzünün doðusundan.
Kýzýllýklara bürünür, güzel mi güzel.
Bir doðum sancýsýdýr bu sancý.
Nasýl da her günkü ayný yerinden doðar görseniz.
Bir baþka yerden doðduðu asla görülmez.
Enginleri denizden seyretmeli iþte o an.
Resmin güzelliðine vakýf olmak için.
Ýþte ben her doðum anýnda beni düþünürüm.
Masmavi denizlerdeki güneþin kýzýllýðýna bakýp,
An be an içimde doðan güneþi düþünürüm.
Nasýl da güneþle eþdeðerdir bir ben bilirim,
Elbet farklý yanlar da yok deðildir.
Ýçimdeki güneþ asla batmaz.
Ve her gün doðmaz.
Her an doðar.
Ruhumdaki karanlýðý gün be gün deðil,
An be an boðar.
Ýlelebet batmadan duran güneþ, elbet yârdýr.
Mutluluk ancak, yârin güneþliði kadardýr.

Sonra baþlarým okumaya.
Gün boyu okur, okur, okur, okurum.
Her okuduðum yazýdaki harflerde yârin adýný görür,
Gönlüme ilmik ilmik yâri dokurum.
Gördüðüm yüzler vardýr,
Her yüz bana yâri hatýrlatýr.
Her ses ile sayýklarým yârin adýný,
O da konuþur böyle diye.
Anlamsýzlaþýr yâr olmasa tüm yüzler ve sesler.
Yâri hatýrlatmasa, her þeyler ve herkesler.
Benzerlik kurduðum için yanar içim bazen
Emsalsizdir çünkü yâr bilirim.
Yâr ile bir an nefes almaya ömür veririm.

Yâr ve güneþ….
Ýkisi de doðar.
Birisi gün be gün, birisi an be an.
Ýkisi de verir insana hayat.
Ýkisinin yokluðunda anlamsýzdýr kâinat.
Ýlelebet batmadan duran güneþ, elbet yârdýr.
Mutluluk ancak, yârin güneþliði kadardýr.

Mustafa EROL
26.04.2014
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: